Vision-Quest

Dla poszukujących:
mądrości,
odpowiedzi na życiowe pytania,
sensu,
rozwiązań,
uzdrowienia,
spokoju,
ciszy,
celu życia,
odwagi do mierzenia się ze swoimi słabościami,
wewnętrznej mocy,
wytrwałości.

Wyprawa w poszukiwaniu wizji to podróż do wnętrza siebie, gdzie przy wsparciu natury można odnaleźć odpowiedzi na najgłębsze pytania. 

Tego rodzaju spotkanie ze sobą w ciszy jest wyzwaniem wymagającym odwagi i zdecydowania, ale, jak wiemy z baśni i mitów – ten kto idzie z jasnym obliczem i dobrym sercem, przejdzie wszystkie próby i zdobędzie skarb…

Przed rozpoczęciem odosobnienia uczestnicy zostają wprowadzeni do praktyki oraz zapoznają się z kwestiami technicznymi i sposobami radzenia sobie w trudnych momentach, zarówno na płaszczyźnie fizycznej jak i psychicznej.

Następnie przez kilka dni i nocy pozostają samotnie w lesie, wewnątrz wyznaczonego przez siebie kręgu o średnicy kilku metrów. Podczas odosobnienia zachowywany jest ścisły post (dozwolone jest jedynie picie wody).

Nie korzysta się z namiotu, w razie deszczu można się schronić pod plandeką. Wszystkie przedmioty rozpraszające uwagę, takie jak książka, telefon, aparat, odtwarzacz muzyki, itp. uczestnicy pozostawiają poza kręgiem.

Przez cały czas trwania VQ prowadzący czuwają nad bezpieczeństwem uczestników.

Po zakończeniu odosobnienia spotkamy się w kręgu, by podzielić się tym, z czym wracamy. To ważny czas na refleksję nad znaczeniem tej niezwykłej podróży.

Wizja to mądrość, wskazówka, podpowiedź, inspiracja, odnalezienie własnej Drogi.
Może przyjść we śnie, lub w ciągu dnia, w szeleście wiatru, widoku przelatującej po niebie chmury. Czasem jest to nagłe olśnienie, wgląd, zrozumienie. Może ją przynieść wiewiórka skacząca z gałęzi na gałąź, albo pierwszy śpiew ptaka o poranku. Mądrość jest w przestrzeni. Trzeba tylko umieć ją dostrzec. 

VQ nie służy poszukiwaniu nadzwyczajnych wrażeń, lecz jest wyjątkową okazją do spotkania ze sobą. Nierzadko owocem takiego spotkania bywa niezwykła i uzdrawiająca zgoda na to, co jest.

Odsuwając się od doczesnego, pozostawiając za sobą zgiełk codziennych wydarzeń, dajemy sobie niepowtarzalną szansę spotkania ze sobą i światem na nowo. W bogactwie doznań, które są obecne w przestrzeni pozornego bezruchu, uczymy się dotykać prawdy, słyszeć to, co na co dzień zagłuszone, dostrzegać to, co ginie w pędzie wydarzeń. W samotni, mierząc się ze sobą, możemy doświadczyć pełni tego, co jest.

Czy potrafisz milczeć? Czy potrafisz powstrzymać się od wypowiedzenia tego, co wydaje się tak ważne, obserwując jak przemija? Milczenie daje szansę uchwycenia treści poza słowami. Pozwala dostrzec subtelności tego, co nas otacza i tego, co w nas. Dla większości jest wyzwaniem. Dla niektórych ulgą. Pozwala odkryć głębszy poziom słuchania i docenić na nowo wartość słów.

Natura koi. Natura wspiera. Ziemia daje siłę. Wiatr odświeża. Deszcz oczyszcza. Las otula. Mróz uczy pokory. Zachodzące słońce porusza. Będąc blisko natury, możemy dostrzec, że nierozłącznie z nią współbrzmimy. Możemy uczyć się, jak żyć w harmonii ze światem i z samym sobą.

Oczyszcza ciało, intensyfikuje doświadczanie, jest niezawodną bramą prowadzącą poza strefę komfortu. Uczy nas, czym jest przywiązanie. Kształtuje wytrwałość, która jest niezbędna, aby dojść do celu.

Post podczas Wyprawy po Wizję nie dotyczy jedynie jedzenia, ale także używek i nadmiaru pożywienia dla zmysłów takich jak muzyka, książki, intensywne ćwiczenia fizyczne.

Uczestnik podobnie jak mityczny bohater wyrusza po wizję by ostatecznie wrócić do swojej społeczności. Ryzykuje, podejmuje trud, by zdobytym skarbem dzielić się z innymi. Gdy dzieli się wizją, nic nie traci – wręcz przeciwnie – zdobyty skarb nabiera wtedy mocy. My także będziemy mieć okazję usiąść w kręgu i podzielić się z innymi tym, co odnaleźliśmy.